Rondreis Egypte?

We hadden het zo goed voorbereid. En toch belandden we naast elkaar op bed, aan het infuus, tijdens een warme dag in het bijzondere Egypte.

Het begon allemaal op 9 februari. Het vliegtuig landde op Caïro en in een tijd van 4 uur was de winterse Hollandse kou ingeruild voor een broeierige Egyptische warmte. Met uitlaatgassen. De taxi die ons naar het hotel bracht, manoeuvreerde zich toeterend door de straten van de immense hoofdstad. Het was een klein wonder dat we drie kwartier later heelhuids werden afgezet bij ons hotel.

Lopend naar de metro viel ons op dat het leger hier goed was vertegenwoordigd. Op iedere hoek van de straat stond een soldaat met een enorm schietapparaat. Desalniettemin werd binnen het blikveld van een legerdienaar een -zichtbaar verstandelijk beperkte jongen- in zijn rolstoel bij herhaling geslagen door een volwassen man. Zijn vader ? Lex keek naar de soldaat, terwijl hij mij aan mijn arm mee trok toen ik zei te gaan ingrijpen. Niet dat het had uitgemaakt, want de soldaat leek totaal onberoerd.

Bij de piramides van Gizeh aanbeland moesten wij, als zelfstandig reizende toeristen, stevig in onze schoenen staan. Niet alleen om de onaflaatbare stroom van goudzoekers te trotseren die aan ons wilden verdienen, maar ook om ons juist te verhouden tot de toeristen-politie-agent. De corrupte dienaar vertelde ons om het hoekje voor ons wel een uitzondering te willen maken en ons onze camera toe te staan. Want hoewel de eeuwenoude muurschilderingen in de piramides niet zijn opgewassen tegen lampen en flitsen, bleek de agent niet zo gehecht aan het Egyptisch erfgoed.

De beklimming van de trap in de piramide van Cheops had hongerig gemaakt. Een pizza in de nabijgelegen Hut zou er daarom goed in gaan. Niets bleek minder waar toen we een uur later met hangende pootjes het restaurant verlieten. We waren een uur lang genegeerd in de verder verlaten tent. Ik peins me nog stééds suf wat we verkeerd hebben gedaan.

Onze rondreis Egypte bleek een aaneenschakeling van gedoe met proppers, afpersing en het voorkomen van tricky situaties. Maar bijzonder genoeg was het dieptepunt van onze reis niet het worden opgesloten in een toilet of het niet terugkrijgen van onze koffers (omdat we geen nieuw ritje met de chauffeur wilden maken). Het grootste probleem zat in een glaasje jus d’ orange.

Tien volle dagen hadden we goed opgelet. Geen ijsklontjes, geen gewassen sla, na tanden poetsen het water uitspugen. Helaas, concludeerden wij achteraf, was de jus d’ orange aangelengd. En Lex werd ziek. Eerst leek het op griep. Maar toen hij begon te ijlen heb ik er toch maar een dokter bij gehaald. Lex mocht in het hotel, in zijn bed, hup ! aan het infuus. Toen de doortastende arts hoorde van mijn zwangerschap mocht ik daar, hup !, naast.

Inmiddels prijkt het recept voor ORS in het fotoboek van onze huwelijksreis. En ondanks alle gedachten van toen dat ik nooit meer terug zal gaan naar dit land, betrap ik mijzelf erop dat ik ook zelden zo heb genoten.

Want naast het recept is er een ingeplakt muntje. Zogenaamd heel oud. Fietsende naar de vallei der Koningen, een stop makend om even iets te drinken, werden we gepropt voor een rondleiding in zijn dorp. De oude man troonde ons mee naar zijn huis. Het had geen meubels. Geen gasfornuis. Geen glazen in de ramen. Wel een van leem gemaakte bank. Een ketel op drie stokken boven een vuurplaats. En het had ook een TV. Een grote. En een mobiele telefoon. Het muntje staat symbool voor een geweldige herinnering.

Net als het moment dat we een treinkaartje Luxor-Aswan probeerden te kopen. Terwijl ongeveer 30 Egyptenaren stonden te roepen naar die ene man in dat loket, stonden wij beteuterd achteraan te wachten. Dat treinkaartje, ook onleesbaar, zit in hetzelfde foto-album. Want het ging goed. Er kwam een treinkaartje en een aankomst in Aswan.

Nu, jaren na die legendarische rondreis in Egypte, weet ik dat dingen twee kanten hebben. De kant die je dacht te willen vergeten en de kant die je weet te willen onthouden.

Wil je weten wat dichterbij Europa allemaal te bieden heeft, bekijk dan mijn 500 super vakantie tips voor vakanties en reizen in Europa. Veel reisplezier gewenst. Groetjes,

Annika.